აქ ყველასთვის არის ადგილი, მეორე მსოფლიო ომისა და მისი კოშმარული განცდისთვისაც კი… მაგრამ ეს ყველაფერი მეორეხარისხოვანია. ეს ყველაფერი აკვარელის ფონია იმ ბობოქარი მოვლენებისთვის, რომლებიც ხელოვანის სულში ტრიალებს.
მურაკამი ქირურგია და ის ბასრი მაჩეტეთი ფატრავს მხატვარს. მხატვარს, როგორც იდეას. მხატვარს, როგორც მეტაფორას. თვითონ კი გაშმაგებით ყვინთავს შემოქმედებით ნაკადში და მკითხველსაც ითრევს. გვითრევს ბოცვრის სოროში, რომ ყველას, ვინც ამ გზას გაივლის, ტყავი ძვლებამდე გასძვრეს, რადგან შემოქმედება არ არსებობს ტკივილის, დანაკარგის, რეფლექსიის, მძაფრი შინაგანი განცდის გარეშე.
ავტორი: ჰარუკი მურაკამი
